Ótrúlegt að reyna þetta

Það er eiginlega ótrúlegt að reyna fíkniefnasmygl með þessum hætti, ekki síst á þessum árstíma. Skútuumferð er ekki mikil yfir hafið að vori til og auk þess hljóta þessir gaurar með hraðskreiða vel útbúna slöngubátinn að hafa vakið athygli á Djúpavogi. Ótrúlegt annað en að "Kongóbúar" hafi látið vita af grunsamlegum ferðum þessara "kafara."

En hvar eru gjaldeyrishöftin? - Þau eru greinilega ekki að virka þarna.

Skútan verður færð til Íslands

Athugasemdir

[anna (IP-tala skráð) 19.4.2009 kl. 21:21]

þeir hafa fengiðð þetta allt á láni og eru í djúpum skít líklega.

[Valbjörn Júlíus Þorláksson, 19.4.2009 kl. 21:25]

Hver veit, kannski var þetta 10. skipti sem þeir gera þetta..  Komnir nokkra milljarða í plús...

[Magnús Sigurðsson, 19.4.2009 kl. 21:50]

Þeir hafa sennilega verð búnir að heyra af Congo peningunum þessir peyjar.  Gegn þeim meiga gjaldeyrishöft sér lítils.

[Haraldur Bjarnason, 19.4.2009 kl. 22:48]

Voru það ekki kaupfélagspeningarnir Maggi?

[Magnús Sigurðsson, 19.4.2009 kl. 23:10]

Jú Halli, það voru KBF peningarnir nú ætla menn að koma sér upp nýjum kaupfélagspeningum á Íslandi ESB peningunum.  Stjórnmálamenn ættu að athuga það að þeir eru fyrir löngu búnir að ráða fram úr gjaldeyrishöftum á Djúpavogi. 

Þegar síldarhrunið varð 1968 lentu atvinnufyrirtækin (kaupfélagið, útgerð og fiskvinnsla) á Djúpavogi í miklum erfiðleikum vegna bræðslu sem byggð var rétt fyrir hrunið og stóð tekjulaus í skuld.  Peningaleysi var það mikið á staðnum að ekki var hægt að borga út laun.  Gjaldþrot kaupfélaga tíðkuðust hreinlega ekki á þeim árum frekar en ríkja núna.  Þar sem fyrirtæki staðarins voru að mestu á sömu hendi þ.e. kaupfélagsins fékk fólkið skrifað í kaupfélaginu og átti það að vera á móti vangoldnum launum. 

Ókosturinn við þetta kerfi var fólk sem fékk skrifað í kaupfélaginu en sá ekki ástæðu til að mæta til stopullar vinnu sem ekki var borguð í peningum og þegar þrír veglegustu leikfangabílarnir hurfu þannig úr hillum kaupfélagsins skömmu fyrir jól sáu menn að svona gat þetta ekki gengið.  Til að koma í veg fyrir svona uppákomur voru prentaðir númeraðir úttektarseðlar með upphæð til að deila út við launauppgjör, sem sagt Congo dollarar. Þessi gjaldmiðill reyndist að mörgu leiti, ágætlega enda þurftu fólk yfirleitt ekki á því að halda sem ekki fékkst í kaupfélaginu. 

Eini stór gallinn á þessum gjaldmiðli var sá að ekki var hægt að leysa út póstkröfur frá ÁTVR en það var nánast það eina sem fólk gat hugsanlega þarfnast, en kaupfélagið gat ekki útvegað.  Gjaldkeri kaupfélagsins, Már vinur minn Karlsson, var samt nokkuð pössunarsamur á að eiga til íslenskar krónur til koma í veg fyrir að þesskonar gjaldeyrisþurrð illi óróa í plássinu.  Ef svo bar undir gat eldra fólk átt blómleg gjaldeyrisviðskipti með ellistyrkinn sinn og var það sennilega besti mælikvarðinn á raungengi Congo dollarans. 

Það sem varð hagkerfi þessu að falli má segja að hafi verið einkavæðingin eða réttara sagt þeirra aðila sem stóð í verslun á staðnum og ekki gátu beygt sig undir alræði kaupfélagsins, því þeir urðu alfarið að treysta á aðkomu og ferðamenn, því að taka Congo dollara sem greiðslu var bein ávísun á gjaldþrot.  Eins var því sem næst útilokað fyrir íbúana að nota þennan gjaldmiðil utan Djúpavogs.

Ég man enn í dag hvað mig langaði að komast á Djúpavog þegar ég var polli því að þar taldi ég mig getað gert stór viðskipti með mattador peningunum mínum.

[Haraldur Bjarnason, 19.4.2009 kl. 23:37]

Góð söguskýring Maggi. Þannig að kapítalisminn hefur orðið Kongó dollaranum að falli eins og stefnir í með íslensku krónuna.

[Magnús Sigurðsson, 19.4.2009 kl. 23:42]

Kapitalisminn gengur af öllum gjaldmiðlum dauðum á endanum.  Það verður fólkið og framtak þess sem lifir.